Bewasemde ramen bij cafe Scheltema. Binnen bij het diffuse lamplicht lijkt het najaar. Buiten verregent de zomer. Wanneer de deur open zwaait wordt er automatisch op gekeken. Grote verrassing als Joop Waasdorp op de drempel staat en de druppels van zijn pet slaat. Even later is hij aan ons tafeltje in druk gesprek met mijn broer Hein. Beiden bewoners van een boot, beiden gek van varen. Een paar keer begin ik over zijn schrijven, maar dat wuift hij weg. Schrijven heeft hij enkel gedaan "for a fucking living you know".

De andere gasten in het café hebben hun conversatie nagenoeg gestaakt, want volume kun je Joop niet ontzeggen. Het beste is gewoon mee te luisteren naar de verhalen toen hij nog voor de krant werkte , maar vooral de verhalen over het varen. De tocht van Nederland naar Spanje over de binnenwateren, die hij in zijn eentje op de Albatros maakte: "Jongens, dat is een verhaal, ongelofelijk." Maar wij moeten helaas nog werken dus wordt er afgesproken dat Joop ons de volgende dag de hele geschiedenis zal vertellen aan boord van het schip van Hein dat in Edam ligt. Kan hij dat meteen bekijken.

Urenlang vertelt hij dan van zijn reis: een tocht vol ontberingen, onvoorziene gevaren en narrow escapes, maar ook het verhaal van de verwezenlijking een lang gekoesterde jongensdroom.